Final update!
Door: Veronique
Blijf op de hoogte en volg Veronique
22 Januari 2010 | Tanzania, Turiani
Hoi lieverds!
Ja mensen, dit is hoogst waarschijnlijk alweer mijn laatste bericht vanuit het verre Tanzania!
Ik zal mijn verslag even beginnen waar ik gebleven was, namelijk bij kerst, we hebben toen zo’n beetje alles gedaan om het enigszins als kerst te laten voelen..
Bijvoorbeeld door het zingen van ‘driving home for chirstmas’ en een maisplant om te dopen tot kerstboom, wat uiteindelijk wel een geslaagde creatie geworden is, maar helaas weinig kerstgevoel naar boven bracht.. Verder hebben we gegeten bij verschillende vrienden in het dorp, wat absoluut gezellig was, maar waardoor ik de dagen na kerst ziek op de bank lag :-S
Oud en nieuw op Kipepeo Beach was superleuk, een paar afrikanen hadden ons meegenomen naar een bruisende en idyllische beachparty voor de upperclass van Dar es Salaam. Echt overal kerstlampjes in de palmbomen, voor de verandering niet alleen Afrikaanse muziek, en een dansvloer op het strand naast de Indische oceaan. Supermooi!
Uiteraard kon dit verblijf op het strand voor mij wederom niet Wadudu-loos blijven.. ik kreeg de laatste nacht een onaangekondigd nachtelijk bezoek in onze strandhut..
This is the story ;-)
Toen ik half in slaap was voelde ik steeds wat kriebelen op mijn voet en af en toe op mijn knie.. (ooeee ik krijg er nu alweer de freaks van nu ik het typ!)
Ik dacht halfslapend dat het gewoon een mug was die de klamboe binnengesneakt was, dus zag niet de noodzaak om acuut actie te ondernemen.. Na een paar keer bewegingen te hebben gemaakt om ‘de mug’ af te schudden, wat niet hielp, besloot ik toch maar even met mijn koplamp een blik te werpen op wat er zich in mijn klamboe afspeelde.. En wat zien mijn ogen daar OP mijn laken en tussen de klamboe na nadere inspectie: EEN SCHORPIOEN!! Jawel, die stond nog niet op mijn lijstje, dus die kon er ook nog wel bij!
Mijn adrenaline gehalte had binnen een seconde zijn piek bereikt waardoor ik een seconde daarna gillend buiten de hut op het strand rondrende.. Judith was ondertussen ook op de hoogte, wat er op uitkwam dat we samen gillend geen raad wisten met de situatie, hahaha! Een bewaker van de hutjes kon dit alarm uiteraard niet missen dus stond bijna gelijk naast ons met de vraag wat er aan de hand was. Hier kwam onze, o zo vaak toegepaste zin wederom goed van pas: Kuna Mdudu kubwa saaana pale!! (Er zit daar een heel groot dier!!)
Ik zweerde niet meer die hut in te gaan tot dat dier gevonden was, dus die bewakers (met overigens behoorlijke geweren, wat dan gek genoeg weer zorgde voor een veilig gevoel) hebben onze gehele banda op z’n kop gezet en ons hele bed inclusief matras doorzocht, maar dat sneaky dier was gewoon spoorloos.
Nog altijd remains the question: Waarom ik altijd?!
Maargoed, nu over wat serieuzere zaken, namelijk mijn arbeit op de maternity. Daar heb ik ook weer de nodige spectaculaire casussen meegemaakt.
Te beginnen bij een opname die zeker niet volgens het boekje ging.. Toen ik op de afdeling files aan het bijwerken was, hoorden we ineens veel lawaai en daaroverheen een gillende moeder.. Ja er worden vaker vrouwen binnen gebracht die al lang en breed aan het persen zijn, maar hier was meer aan de hand.. We reden haar bed zo snel mogelijk naar binnen en ik keek onder haar rok om in te schatten hoever ze ongeveer was. Ik moest wederom opnieuw focussen om te kijken of het werkelijk waar was wat ik zag: De baby hing er met zijn gehele lichaam namelijk al uit, alleen zijn hoofd zat nog in de moeder!! Bij deze dus mijn eerste stuitbevalling!
Voordat ik in september begin met Verloskunde wil ik graag nog even meelopen in een Nederlandse verloskunde praktijk, om er naast deze ervaringen, er een wat meer civilised beeld bij te krijgen, haha. :)
In onze vrije tijd vonden wij het vorig weekend tijd om een taxi in te huren en ons naar een masai dorp in de rimboe te brengen, haha! Dat was een vernieuwende opdracht voor hem, maar hij scheen wel te weten waar we masai konden vinden. Eenmaal aangekomen, wisten die Masai niet wat ze meemaakten ineens 4 wazungu naast hun hutjes. Na een fotosessie, (inclusief het omkrijgen van die huge kettingen) en een bieding van een aantal koeien om met een inwoner te trouwen, vonden we het weer tijd om te gaan. Geniaal bezoekje, zie foto’s!
Nu mijn swahili juist op het niveau is waarmee ik mezelf bijna altijd duidelijk kan maken, moet ik het helaas volledig achter me laten. Het enthousiaste begroeten hier in het dorp en collega’s ga ik zeker missen, maar daarentegen heb ik wel weer heel veel zin om naar Holland te vliegen.
Om het gewoon weer eens koud te hebben, een warm kopje thee te drinken met verkleumde handen, een douche te nemen ipv emmertje water over mijn hoofd gieten, een kipcordonblue te eten ipv af en toe een uitgemergeld kipje, en weer wat meer keuze te hebben in mijn kledingcollectie. Last but not least, mis ik jullie na een half jaar in ook allemaal, kan niet wachten jullie weer te zien!
Vanavond haal ik Frederique en Charlotte op van het vliegveld, oeee wat heb ik daar veel zin in! De komende weken ga ik met hen op safari in het noorden en gaan we fijn snorkelen, met dolfijnen zwemmen en in hangmatjes liggen tussen de palmbomen op Zanzibar! Zeker niet verkeerd dus :-D
Ten slotte wil ik jullie allemaal super bedanken voor al jullie reacties op mijn berichten, ik keek er altijd erg naar uit die weer te lezen :)
10 februari stap ik in het vliegtuig naar Cairo, waar ik zo mogelijk nog even een blik werp op de piramides en me laat rondrijden op een kameel, haha! Op 11 februari zet ik ’s middags weer voet op Hollandse bodem en hoop ik jullie snel weer te zien!
Veel liefs!
Ja mensen, dit is hoogst waarschijnlijk alweer mijn laatste bericht vanuit het verre Tanzania!
Ik zal mijn verslag even beginnen waar ik gebleven was, namelijk bij kerst, we hebben toen zo’n beetje alles gedaan om het enigszins als kerst te laten voelen..
Bijvoorbeeld door het zingen van ‘driving home for chirstmas’ en een maisplant om te dopen tot kerstboom, wat uiteindelijk wel een geslaagde creatie geworden is, maar helaas weinig kerstgevoel naar boven bracht.. Verder hebben we gegeten bij verschillende vrienden in het dorp, wat absoluut gezellig was, maar waardoor ik de dagen na kerst ziek op de bank lag :-S
Oud en nieuw op Kipepeo Beach was superleuk, een paar afrikanen hadden ons meegenomen naar een bruisende en idyllische beachparty voor de upperclass van Dar es Salaam. Echt overal kerstlampjes in de palmbomen, voor de verandering niet alleen Afrikaanse muziek, en een dansvloer op het strand naast de Indische oceaan. Supermooi!
Uiteraard kon dit verblijf op het strand voor mij wederom niet Wadudu-loos blijven.. ik kreeg de laatste nacht een onaangekondigd nachtelijk bezoek in onze strandhut..
This is the story ;-)
Toen ik half in slaap was voelde ik steeds wat kriebelen op mijn voet en af en toe op mijn knie.. (ooeee ik krijg er nu alweer de freaks van nu ik het typ!)
Ik dacht halfslapend dat het gewoon een mug was die de klamboe binnengesneakt was, dus zag niet de noodzaak om acuut actie te ondernemen.. Na een paar keer bewegingen te hebben gemaakt om ‘de mug’ af te schudden, wat niet hielp, besloot ik toch maar even met mijn koplamp een blik te werpen op wat er zich in mijn klamboe afspeelde.. En wat zien mijn ogen daar OP mijn laken en tussen de klamboe na nadere inspectie: EEN SCHORPIOEN!! Jawel, die stond nog niet op mijn lijstje, dus die kon er ook nog wel bij!
Mijn adrenaline gehalte had binnen een seconde zijn piek bereikt waardoor ik een seconde daarna gillend buiten de hut op het strand rondrende.. Judith was ondertussen ook op de hoogte, wat er op uitkwam dat we samen gillend geen raad wisten met de situatie, hahaha! Een bewaker van de hutjes kon dit alarm uiteraard niet missen dus stond bijna gelijk naast ons met de vraag wat er aan de hand was. Hier kwam onze, o zo vaak toegepaste zin wederom goed van pas: Kuna Mdudu kubwa saaana pale!! (Er zit daar een heel groot dier!!)
Ik zweerde niet meer die hut in te gaan tot dat dier gevonden was, dus die bewakers (met overigens behoorlijke geweren, wat dan gek genoeg weer zorgde voor een veilig gevoel) hebben onze gehele banda op z’n kop gezet en ons hele bed inclusief matras doorzocht, maar dat sneaky dier was gewoon spoorloos.
Nog altijd remains the question: Waarom ik altijd?!
Maargoed, nu over wat serieuzere zaken, namelijk mijn arbeit op de maternity. Daar heb ik ook weer de nodige spectaculaire casussen meegemaakt.
Te beginnen bij een opname die zeker niet volgens het boekje ging.. Toen ik op de afdeling files aan het bijwerken was, hoorden we ineens veel lawaai en daaroverheen een gillende moeder.. Ja er worden vaker vrouwen binnen gebracht die al lang en breed aan het persen zijn, maar hier was meer aan de hand.. We reden haar bed zo snel mogelijk naar binnen en ik keek onder haar rok om in te schatten hoever ze ongeveer was. Ik moest wederom opnieuw focussen om te kijken of het werkelijk waar was wat ik zag: De baby hing er met zijn gehele lichaam namelijk al uit, alleen zijn hoofd zat nog in de moeder!! Bij deze dus mijn eerste stuitbevalling!
Voordat ik in september begin met Verloskunde wil ik graag nog even meelopen in een Nederlandse verloskunde praktijk, om er naast deze ervaringen, er een wat meer civilised beeld bij te krijgen, haha. :)
In onze vrije tijd vonden wij het vorig weekend tijd om een taxi in te huren en ons naar een masai dorp in de rimboe te brengen, haha! Dat was een vernieuwende opdracht voor hem, maar hij scheen wel te weten waar we masai konden vinden. Eenmaal aangekomen, wisten die Masai niet wat ze meemaakten ineens 4 wazungu naast hun hutjes. Na een fotosessie, (inclusief het omkrijgen van die huge kettingen) en een bieding van een aantal koeien om met een inwoner te trouwen, vonden we het weer tijd om te gaan. Geniaal bezoekje, zie foto’s!
Nu mijn swahili juist op het niveau is waarmee ik mezelf bijna altijd duidelijk kan maken, moet ik het helaas volledig achter me laten. Het enthousiaste begroeten hier in het dorp en collega’s ga ik zeker missen, maar daarentegen heb ik wel weer heel veel zin om naar Holland te vliegen.
Om het gewoon weer eens koud te hebben, een warm kopje thee te drinken met verkleumde handen, een douche te nemen ipv emmertje water over mijn hoofd gieten, een kipcordonblue te eten ipv af en toe een uitgemergeld kipje, en weer wat meer keuze te hebben in mijn kledingcollectie. Last but not least, mis ik jullie na een half jaar in ook allemaal, kan niet wachten jullie weer te zien!
Vanavond haal ik Frederique en Charlotte op van het vliegveld, oeee wat heb ik daar veel zin in! De komende weken ga ik met hen op safari in het noorden en gaan we fijn snorkelen, met dolfijnen zwemmen en in hangmatjes liggen tussen de palmbomen op Zanzibar! Zeker niet verkeerd dus :-D
Ten slotte wil ik jullie allemaal super bedanken voor al jullie reacties op mijn berichten, ik keek er altijd erg naar uit die weer te lezen :)
10 februari stap ik in het vliegtuig naar Cairo, waar ik zo mogelijk nog even een blik werp op de piramides en me laat rondrijden op een kameel, haha! Op 11 februari zet ik ’s middags weer voet op Hollandse bodem en hoop ik jullie snel weer te zien!
Veel liefs!
-
22 Januari 2010 - 14:14
Padre:
Mooi om te lezen, eindelijk weer naar huis. 't Is ook mooi geweest. Miss you too (much). Have fun met "half a gang"! Take care. -
22 Januari 2010 - 14:45
Madre:
Lieve Vero,
Leuk om weer een berichtje van jou te lezen. Ik ben blij dat je binnenkort weer naar huis komt, want ik heb je heel erg gemist! Nog een heel fijne tijd gewenst met Frederique en Charlotte, geniet ervan !! Veel liefs en tot gauw, Madre -
24 Januari 2010 - 11:11
Christine:
Ha Veronique!
Leuk om je laatste verslag te lezen, die schorpioen... brrr
En nu zit het er bijna weer op voor je, jeetje weer terug naar Nederland. Kan me voorstellen dat je daar ook wel weer aan toe bent! Moet zeggen dat ik je, geweldige verhalen wel zal missen hoor! Maar goed wie weet waar je volgende stage je brengt. Ik wens je voor de komende tijd nog heel veel plezier, geniet van Zanzibar en sluit deze periode af met heerlijk relaxen en volop genieten! Daarna een goede reis en we horen nog wel van je!!! -
24 Januari 2010 - 11:17
Connie:
Hoi veronique
We wensen je nog ff een fijne vakantie,na dat harde werken,met je nederlandse vriendinnen!
Goede reis,tot gauw.
Leuk en spannend je reis verslag.
lieve groeten Dries,judith,Connie -
24 Januari 2010 - 11:41
Judith Moesker:
Ed!! Leuk om je compilatie van de laaste weken te lezen.. herkenbaar (hihi)
Je bent nog maar een weekend weg, en ondertussen is er al weer zo veel gebeurd. zo heb ik de hele buurt bij elkaar gegilt vanwege een BOEI BOEI kupwa sana!! (de plactic feestwinkel vogelspin)) haha . niemand was van dit snode plan op de hoogte dus louise en suzy hadden ook behoorlijk de freaks... verder hebben we een chicky geslacht!! dapper he! ik stond op z'n vliegels.. en heb letterlijk met een brok in mijn keel aan het avonddinner gezeten.. :S
groeten aan de rafiki! veel plezier! (vanaf de sugar estates..)
liefs Judith
-
24 Januari 2010 - 12:31
Annemiek:
Hey Veronique!
Oh, verschrikkelijk, die schorpioen!! Ik heb nu overal de kriebbels!! Brr..
Jeetje, alweer je laatste verslag! Wat gaat dat snel! Ik zal je verhalen missen, het is echt ontzettend leuk om zo een beetje met je mee te kunnen genieten van al je avonturen aan de andere kant van de wereld! Volgens mij heb je een geweldige tijd gehad daar en een enorme basis voor je opleiding tot verloskundige opgedaan! Ga nog even lekker genieten van je vrije tijd daar, als ik je zo hoor over snorkelen, palmbomen en dolfijnen ben ik toch wel een beetje jarloers! ;-)
Ik kijk uit naar een 'live' verslag van je verhalen en foto's!
Nog heel veel plezier!!! -
24 Januari 2010 - 15:37
Armanda:
hi girl! kun je je voorstellen dat het er al weer op zit..? unreal hey! heel erg bedankt voor jullie kaartje, net binnen gekregen (was weekje weg dus hij kwam vast eerder;-)) heel veel succes en sterkte voor de laatste weekjes!
liefs, xo -
24 Januari 2010 - 15:49
Trijnie Moesker:
Hoi Veronique.
Wat geweldig dat je weer zo,n true story geschreven hebt. Elke keer geniet ik weer met volle teugen.Ik kan me nu ook beter verplaatsen verplaatsen in de situatie nu we bij jullie geweest zijn.Ook hebben we goede herinneringen aan de vakantie met jullie.Wij wensen je samen met je vriendinnen nog een fijne vakantie en een behouden thuis komst.
Liefs van Kees en Trijnie -
26 Januari 2010 - 18:30
Oma Eilander:
wij zijn heel blij dat je 11-02-2010 weer bij ons in Nederland zal zijn, bedankt voor je verhalen en belevenissen, we kijken naar je uit
liefs van opa en oma Eilander -
28 Januari 2010 - 14:49
Malies:
:D je komt weer terug!
nicee.
nog veel plezier daar!
liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
