Kreupel!
Door: Veronique
Blijf op de hoogte en volg Veronique
17 November 2009 | Tanzania, Turiani
Ja mensen, jullie lezen het goed, ik ben momenteel officieel te omschrijven als kreupel.
Aangezien de co’s elkaar hier al jaren afwisselen, is hier een boek in werking gesteld met bezigheden die uitgevoerd kunnen worden in het weekend. Onze eerdere tripjes zijn grotendeels door dit boek geïnspireerd. De 2,5 maand die ik hier ben hebben we zo’n beetje alles uitgevoerd in ‘nabije’ omgeving, op de wandeling naar Maskat na.
Voor de duidelijkheid, de wandeling stond in het boek omschreven als een wandeling van 7,5 uur heen door de bergen in de buurt van Turiani. We zouden dan uiteindelijk aankomen in Maskat, waar een klooster is, waar wij konden overnachten. Dit om vervolgens de volgende dag wederom 7,5 uur terug te wandelen. Details over de trip hebben we weinig gehoord maar het zou een echte aanrader zijn..
Na deze hike te hebben gedaan kan ik me voorstellen dat ze dit opgeschreven hebben toen ze de wandeling enigszins geromantiseerd hebben en alle pijn vergeten waren, haha!
Wij waren uiteraard erg benieuwd en hebben dit vorig weekend gepland, nog onwetend wat ons te wachten stond..
Aangezien de pijn bij ons nog absoluut voelbaar is, zal ik jullie nu mijn ervaringen omschrijven, voordat ik de trip ook geromantiseerd heb..
We begonnen zaterdag om 06:00 in de ochtend vol goede moed aan deze trip. Een paar uur en een x aantal opvliegers en uitsluitend steile hellingen verder, beseften we ons dat we de helft van de trip nog steeds niet bereikt hadden.. O, wat was dat vreselijk! Haha, van een wandeling kan ik echt genieten, maar me urenlang uitsluitend opwaarts verplaatsen bevalt me toch wat minder goed, haha!
Vanaf dat moment heb ik ontdekt dat Afrikanen zo’n beetje alles pole pole (langzaam) doen, met uitzondering van het wandelen met een doel! Onze guides een man en een vrouw van ongeveer 55 jaar, hadden zelfs met een helling van laten we zeggen 45% nog een razend snel tempo te pakken en vooral na al die uren niet te vermoeien..
Ja, inderdaad, ik vind het nog altijd erg gênant en onbegrijpelijk dat ze vrouw van 55 jaar nergens last van had, de hike bovendien op haar slippers/blote voeten aflegde, terwijl ik af en toe zeker even een pauze moest inlassen. (7,5 uur achterelkaar ubersnel bergopwaarts rennen trek ik anders echt niet, ;-))
Ik heb de guide achter mij daardoor nog wel een aantal lachwekkende momenten bezorgd door met mijn allstars bergafwaarts geregeld in de berm te belanden..
Naast deze wat minder positieve ervaringen met het daadwerkelijk klimmen op bergen was de tocht ook heel mooi hoor! Supermooie uitzichten en erg afgelegen kleine dorpjes waarin iedereen het erg bijzonder vindt om Wazungu te zien.
Eenmaal aangekomen bij het klooster werden we uiterst vriendelijk ontvangen door een aantal priesters, die niet ophielden met ons eten aan te bieden.. haha, vervolgens vond de priester het ook een goed idee als ik: Veronica, (meest makkelijke naam van ons allen?) voor zou gaan in gebed voor het gehele gezelschap, haha! De volgende ochtend mochten wij (very good friends from holland) ons nogmaals voor de gehele kerk introduceren..haha!
Gisteren kwamen wij allen weer strompelend aan in Turiani.. Door het werkelijke afzien op het laatste stuk, hebben Judith en ik uit afleiding nog een reeks aan sinterklaasliedjes ter gehore gebracht.. (in de snoeihitte ;-)) Eenmaal thuis aangekomen konden we met z’n vieren niets anders dan plat liggen.. Vervolgens heb ik welgeteld 10 blaren op mijn voeten gesignaleerd.. Het valt allemaal niet mee, hahaha!
Voor verdere frustraties en omschrijvingen van deze tocht, verwijs ik jullie naar de site van Maartje. (haha, o wat hadden wij het zwaar!)
Ik wil jullie allemaal wederom echt heel erg bedanken voor de vele kaartjes en mailtjes die ik hier ontvang, het is altijd weer een feest al een van de nonnen me meld dat ik post ontvangen heb. Helaas lukt het me niet altijd om deze allemaal te beantwoorden, maar ik doe mijn best! De lieve kaartjes vanuit het koude Holland beginnen al een mooi behangetje te vormen op mijn kamer. :-)
Foto’s van de laatste weken probeer ik morgen te uploaden!
Heel veel liefs en ik mis jullie allemaal best wel hoor!
Aangezien de co’s elkaar hier al jaren afwisselen, is hier een boek in werking gesteld met bezigheden die uitgevoerd kunnen worden in het weekend. Onze eerdere tripjes zijn grotendeels door dit boek geïnspireerd. De 2,5 maand die ik hier ben hebben we zo’n beetje alles uitgevoerd in ‘nabije’ omgeving, op de wandeling naar Maskat na.
Voor de duidelijkheid, de wandeling stond in het boek omschreven als een wandeling van 7,5 uur heen door de bergen in de buurt van Turiani. We zouden dan uiteindelijk aankomen in Maskat, waar een klooster is, waar wij konden overnachten. Dit om vervolgens de volgende dag wederom 7,5 uur terug te wandelen. Details over de trip hebben we weinig gehoord maar het zou een echte aanrader zijn..
Na deze hike te hebben gedaan kan ik me voorstellen dat ze dit opgeschreven hebben toen ze de wandeling enigszins geromantiseerd hebben en alle pijn vergeten waren, haha!
Wij waren uiteraard erg benieuwd en hebben dit vorig weekend gepland, nog onwetend wat ons te wachten stond..
Aangezien de pijn bij ons nog absoluut voelbaar is, zal ik jullie nu mijn ervaringen omschrijven, voordat ik de trip ook geromantiseerd heb..
We begonnen zaterdag om 06:00 in de ochtend vol goede moed aan deze trip. Een paar uur en een x aantal opvliegers en uitsluitend steile hellingen verder, beseften we ons dat we de helft van de trip nog steeds niet bereikt hadden.. O, wat was dat vreselijk! Haha, van een wandeling kan ik echt genieten, maar me urenlang uitsluitend opwaarts verplaatsen bevalt me toch wat minder goed, haha!
Vanaf dat moment heb ik ontdekt dat Afrikanen zo’n beetje alles pole pole (langzaam) doen, met uitzondering van het wandelen met een doel! Onze guides een man en een vrouw van ongeveer 55 jaar, hadden zelfs met een helling van laten we zeggen 45% nog een razend snel tempo te pakken en vooral na al die uren niet te vermoeien..
Ja, inderdaad, ik vind het nog altijd erg gênant en onbegrijpelijk dat ze vrouw van 55 jaar nergens last van had, de hike bovendien op haar slippers/blote voeten aflegde, terwijl ik af en toe zeker even een pauze moest inlassen. (7,5 uur achterelkaar ubersnel bergopwaarts rennen trek ik anders echt niet, ;-))
Ik heb de guide achter mij daardoor nog wel een aantal lachwekkende momenten bezorgd door met mijn allstars bergafwaarts geregeld in de berm te belanden..
Naast deze wat minder positieve ervaringen met het daadwerkelijk klimmen op bergen was de tocht ook heel mooi hoor! Supermooie uitzichten en erg afgelegen kleine dorpjes waarin iedereen het erg bijzonder vindt om Wazungu te zien.
Eenmaal aangekomen bij het klooster werden we uiterst vriendelijk ontvangen door een aantal priesters, die niet ophielden met ons eten aan te bieden.. haha, vervolgens vond de priester het ook een goed idee als ik: Veronica, (meest makkelijke naam van ons allen?) voor zou gaan in gebed voor het gehele gezelschap, haha! De volgende ochtend mochten wij (very good friends from holland) ons nogmaals voor de gehele kerk introduceren..haha!
Gisteren kwamen wij allen weer strompelend aan in Turiani.. Door het werkelijke afzien op het laatste stuk, hebben Judith en ik uit afleiding nog een reeks aan sinterklaasliedjes ter gehore gebracht.. (in de snoeihitte ;-)) Eenmaal thuis aangekomen konden we met z’n vieren niets anders dan plat liggen.. Vervolgens heb ik welgeteld 10 blaren op mijn voeten gesignaleerd.. Het valt allemaal niet mee, hahaha!
Voor verdere frustraties en omschrijvingen van deze tocht, verwijs ik jullie naar de site van Maartje. (haha, o wat hadden wij het zwaar!)
Ik wil jullie allemaal wederom echt heel erg bedanken voor de vele kaartjes en mailtjes die ik hier ontvang, het is altijd weer een feest al een van de nonnen me meld dat ik post ontvangen heb. Helaas lukt het me niet altijd om deze allemaal te beantwoorden, maar ik doe mijn best! De lieve kaartjes vanuit het koude Holland beginnen al een mooi behangetje te vormen op mijn kamer. :-)
Foto’s van de laatste weken probeer ik morgen te uploaden!
Heel veel liefs en ik mis jullie allemaal best wel hoor!
-
17 November 2009 - 09:10
Gar:
Ik heb het met je te doen meid! Dat is ook echt niet te doen, 7.5 uur lopen...super mooi dat jij mocht gaan bidden voor de hele groep, haahaaaha:D ik lag echt in een deuk toen ik dat hoorde!!
Fijn dat je ons ook mist;) -
17 November 2009 - 12:09
Friedrich:
Vero! Te mooi verhaal, vooral echt geniaal dat jij voor zo'n hele groep moest bidden, net als char moest ik daar enorm om lachen. De wandeltocht, respect meid;) I'm proud.
Dikke knuffel! (l) -
17 November 2009 - 16:14
Hanni:
Nice om weer wat van je te horen! Dikke knuffel en heel veel liefs! -
17 November 2009 - 19:23
Madre:
Lieve Vero,
Schitterend om je verhalen weer te lezen; je maakt erg veel mee en ziet ook veel van de omgeving.
Zijn je voeten alweer een beetje hersteld of ben je nog steeds een beetje "kreupel" ? -
17 November 2009 - 19:29
Padre:
's kleine meissie is een grote bloem geworden! I'm proud! No doubt! En uhm wij missen je helemaal niet hoor, wel dus. Hou je haaks, het zit er in no time op! Enjoy preachergirl, we all Love you. -
17 November 2009 - 21:38
Annemiek:
Daar ben je weer!!
En meteen drie berichten, dat was het wachten wel waard! Wat ongelooflijk stoer dat je gewoon zelfstandig bevallingen doet daar! Kan me voorstellen dat dat een enorme kick geeft! Jij kan die opleiding tot verloskundige straks in twee weken doen, zoveel kennis en ervaring heb je al! Leuk dat jullie er elk weekend op uit gaan! Bijzonder land is het he? Maar wat een onderneming die wandeltocht! Kun je inmiddels weer een beetje lopen?
Blijf lekker genieten daar en pas goed op jezelf!
Groetjes! -
20 November 2009 - 17:20
Malies:
Nicooo.
Hahaa, wat ben je geniaal.
Mijn zebra staat erbij!
xd.
Erg mooi.
Mis je. -
22 November 2009 - 11:50
Armanda:
haha! op foto img1001 lijk je net op een aboriginal!! sprekend:p hebben jullie mn kaartje al ontvangen?:) -
22 November 2009 - 12:16
Christine:
Ha die Veronique (of moet ik je nog manke noemen?) Werd al moe van het lezen over je wandeling... poeh, diep respect hoor! En als ik al die waanzinnige verhalen hoor over je maternity avonturen groeit dat respect nog meer...!! Als oud-stagebegeleidster ben je dan wel trots op je stagiaire! Maak me wel een beetje zorgen over je vervolgstudie. Mogelijk dat het al snel verveelt en dat je weinig uitdaging meer hebt gezien je recente ervaringen in de verloskunde!! Gestroomlijnde afdelingen, werkende verpleegkundigen en soepele bevallingen, mm vast saai voor je! Gelukkig heb je dan nog de verhalen om terug te denken aan " die goeie ouwe tijd daar ik Afrika". Enjoy!!! -
22 November 2009 - 14:53
Fam. Severs:
zo te zien gaat alles goed daar in tanzania! mooie foto's!
groetjes familie severs! -
22 November 2009 - 20:11
Malies:
Hee.
ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen, hoewel ik betwijfel of iedereen je taaltje snapt ;p
Leuke foto's.
Liefs. -
30 November 2009 - 21:28
Karlien:
Wat heerlijk om weer even weg te dromen bij je verhalen en foto's!
Gek idee dat jullie daar nog steeds rondlopen. Hebben jullie Sinterklaas al geintroduceerd? ;)
Kus voor iedereen -
07 December 2009 - 11:21
Christine:
Ha Veronique!
We hebben je prachtige kaartje ontvangen hoor! Hartstikke leuk, Annemiek en ik hebben hem vol trots laten zien aan onze collega's! Enne 22 dec moeten we eraan geloven, dan komen de verhuiswagens om ons allen naar Smilde te verhuizen.. Vind het niet zo leuk maar ja, we maken het beste er maar van!! -
07 December 2009 - 19:10
Henriëtte:
eindelijk heb ik je site-link van frederique gekregen, wat een heerlijke verhalen om mee te maken, volgens mij zit je wel op je plek daar.
Geniet ervan en pas goed op jezelf. -
11 December 2009 - 11:08
Steve:
Heee lieve Vero! Ik mis je nu wel heel erg hoor! Ik heb inmiddels pepernoten voor je ingeslagen :D
zag net je nieuwe foto's pas! Heel nice! Ik zal de foto van de giraffe inlijsten :D
Veel plezier nog!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
