Alledaagse dag!

Na de vraag over hoe een gemiddelde dag er hier voor mij uit ziet, heb ik besloten dit eens uitgebreid toe te lichten in een berichtje, zodat jullie een betere voorstelling kunnen maken van mijn lichtelijk primitieve leventje hier. ;-)

Mijn wekker gaat hier om 06:45, waarna ik probeer mijn toiletbezoek probeer te overleven, door geen enge dieren tegen te komen. Gisteren liep ik vervolgens nog halfslapend de woonkamer in, zie ik ineens iets bewegen naast de voorraadkast, ik focus nogmaals goed en wat zie ik daar verschijnen: een heus familielid van een VOGELSPIN!! O, die momenten kan ik zeker niet waarderen, heb Maartje gelijk uit bed getrommeld voor een inspectie van dit dier.. Uiteindelijk hebben we voor de zoveelste keer mama Mariam hard geroepen:
‘Mama Mariam, kuna mdudu kubwa saaaaana hapa! (Mama Mariam, er is hier een heeeeel groot dier!)

Maargoed, mocht dit vlekkeloos verlopen, dan eet ik een boterham, trek ik mijn witte pak aan en verplaatsen wij ons naar de overkant van de weg waar het ziekenhuis staat. Daar begint om 07:30 een uitbundig gezang en kort preekje voor de zegening van die dag. Vervolgens proberen de ‘nimechoka sana (ik ben zooo moe) nurses’ de overdracht van die nacht voor te lezen, dat gaat dan ook met een daverend enthousiasme en een stem waarin weinig toonschommelingen te bespeuren zijn.

Eenmaal aangekomen op mijn afdeling hoop ik altijd op een drukte, zodat ik a la minut een hummel kan vangen! Tegen die tijd heb ik mijn 23e opvlieger voor die dag al gehad en vervolg ik mijn werkzaamheden met de visite. Hierbij probeer ik de meeste swahili-vragen van relatives/patients gepast te beantwoorden, meet ik hier en daar wat vitale functies, en ontsla ik patiënten na een normale bevalling.
Tussendoor wordt door ontbijtende patiënten geregeld aangeboden om gezellig mee te eten van hun ugali-papje, waar ik dan altijd vriendelijk voor bedank. Lunchen doen we toch liever thuis, door in de pauze even bij de kraampjes op straat wat eieren/ tomaten in te slaan en daarmee onze lunch te fabriceren.

Na opvlieger driehonderdzesentachtig vervolg ik mijn werkzaamheden op de afdeling door af en toe mee te gaan naar de OK voor keizersnedes, meet ik ontsluitingen en wacht ik op normale bevallingen.
Op de afdeling hebben we een echoapparaat ik sinds een maand steeds meer gebruik van maak, superleuk, zo hebben we laatst een mama blij gemaakt met de boodschap dat ze een tweeling zou krijgen en een andere mama gerustgesteld dat haar baby nog alive was. :)

Onze werkdag eindigt om 15.00 uur en is het tijd om een ananas of mango in te slaan. Die zijn er de laatste tijd in overvloed en niet te vergelijken met die in Holland! Superzoet en zeker niet keihard. Trouwens ook niet geheel onbelangrijk, voor de prijs van 0,15 eurocent heb je hier een mango en voor 0,50 eurocent een ananas!

´s Avonds koken we zelf of mama Mariam heeft dat al voor ons gedaan. Ik heb al heel wat inspiratie voor in Nederland opgedaan met het koken, aangezien ze hier het fenomeen van de kant en klare pakjes natuurlijk niet kennen. We fabriceren zelf pizza´s, quiche, ovenschotels en ik ben helemaal fan van de rijst van mama Mariam (met kokosmelk gekookt). :)

Na het eten zitten we de laatste tijd vrijwel altijd acuut achter de laptop, omdat we de eerste 2 seizoenen van Prison break hebben bemachtigd en daar volledig verslaafd aan zijn geraakt.

Het volgende berichtje gaat nog wat gedetailleerde in op als ons ongedierte in huis..