First safari trip!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Veronique
15 September 2009 | Tanzania, Turiani
First Safari!
Hier alweer mijn 4e berichtje!
Eerst een kort verslag van de vrije tijd invulling van dit weekend: onze eerste safari trip!
We hadden met z’n vieren gepland om naar het Udzungwa National Park te gaan om daar te hiken en watervallen te bekijken. Daarvoor moesten we ongeveer 6 uur in de bus heenrijden. Dat was zeker geen straf, juist mooi om tussen de locals te zitten, de omgeving te observeren en af en toe door gebrek aan ruimte een kindje op schoot gedrukt te krijgen. Vol betekent hier namelijk niet vol, dat bestaat hier gewoon niet, er passen altijd nog wel mensen bij..
Op een gegeven moment hoorde Judith en ik een haan kraaien en keken elkaar aan, omdat die wel heel dichtbij klonk.. Bleek er ineens zo’n dier achter ons in de bus te zitten op schoot bij iemand!
Onderweg hadden we het geluk om door het Mikumi national park te rijden en daar al heel veel dieren van dichtbij te spotten. Dus het eerste weekend heb ik al olifanten, zebra’s, giraffen, aapjes enz. gezien. Heel nice!
Maargoed, eenmaal aangekomen hadden we gepland om met onze gids 3 watervallen te gaan bekijken, waaronder de Prince Bernhard Waterfalls! Hij is hier meerdere malen geweest en heeft dit geopend. :) Toch weer hollands glorie in het verre Afrika! De derde waterval was de grootste en daarvoor moesten we uren lang berg op hiken. Best vermoeiend, maar het resultaat mocht er wezen. Toen we eenmaal bovenop de berg, OP de waterval gingen lunchen had ik het absolute Lion King gevoel! We hadden zo’n ongelofelijk uitzicht over de vlaktes voor ons, wat eigenlijk pas voor te stellen is door het te zien. Foto’s probeer ik er zo op te zetten.
In ons fijne hotel woonden we bij toeval een Afrikaanse dansgroep bij, wat ook geniaal was om te zien. Die mannen bewegen zich toch wel uitzonderlijk vrouwelijk.. Gisteravond en vanavond krijgen we trouwens les (in ons huis) Afrikaans dansen van onze dorpsvrienden. Absoluut een horizonverbredende activiteit, haha!
Na mijn eerste stagedag op de maternity hebben we al heel wat heftige casussen meegemaakt. Er werd die middag een ernstig aangedaan baby’tje geboren. De moeder van dat kindje brak haar vliezen op de verloskamer toen Sister Aldelphina er al snel achterkwam dat het kindje niet ging passen. Ze werd gelijk naar Chirurgie gebracht waar haar kindje geboren werd. Het kindje bleek een totaal misvormd (het is raar om zo te zeggen maar het is wel zo) gezichtje te hebben. Ik kon niet uit elkaar houden wat de neus, ogen en mond was, alles liep in elkaar over. De oren zaten erg laag en ze had een waterhoofd. Daarbij komt dat hij teentjes in elkaar overliepen aan 1 voet. Ik heb nog nooit zoiets gezien, zelfs niet op foto’s. Echt heel vreemd om te zien, ook omdat ze hiermee nog leefde. Dan ga je echt denken wat voor kansen zo’n klein mensje hier in Afrika heeft.
Daarbij was er die dag een moeder die al een week geleden een keizersnede had gehad, waarvan de wond geïnfecteerd was. Dit betekende dat de hechtingen eruit moesten om de wond schoon te maken met behoorlijk wat gewroet in haar buik. Dat resulteerde dan weer in een open buikwond, waarmee deze vrouw gewoon naar de andere kant van de afdeling moest lopen! Ik vind het nog steeds ongelofelijk, halverwege zakte ze in elkaar maar ze werd gewoon weer omhoog gehesen om door te lopen..
De dagen na deze eerste dag hebben Judith en ik meegelopen op de Childward. Daar gaat het er allemaal wat rustiger aan toe, naar mijn mening veelste rustig. De nurses draaien hun dienst dan wel alleen, maar naar mijn idee delen ze alleen maar medicijnen uit. Ze zeggen geen tijd te hebben voor vitale functie controles (bloeddruk, temperatuur pols enz) maar ze zitten naar ons idee toch wel erg veel stil. Dan is het moeilijk om naast wat injecties en infusen andere bezigheden te verzinnen als die er gewoon niet zijn.
Maargoed, we hebben geregeld om morgen mee te gaan met de mobile clinic. Dit is een jeep die naar dorpjes in de omgeving gaat om daar vaccinaties uit te delen. Daar heb ik wel veel zin in! Al die lieve zwaaiende kindjes opzoeken.
In het ziekenhuis werden we al achtervolgd door een stel kinderen die ons dan een hand willen geven. Daarbij zeiden ze ‘Shikamoo’ wat ‘ik heb respect voor u’ betekent. Ik vind ze zo schattig!
Voor de mensen die mijn adres wilden weten, here it is:
Véronique Eilander
Turiani Hospital
Private Bag
PO Box 20 Turiani, Morogoro
Tanzania
Kaartjes zijn uiteraard altijd welkom en worden meteen aan de wand gemonteerd :)
Mijn telefoonnummer is nog altijd dezelfde, zodra dit verandert laat ik het weten.
Veel liefs!
Hier alweer mijn 4e berichtje!
Eerst een kort verslag van de vrije tijd invulling van dit weekend: onze eerste safari trip!
We hadden met z’n vieren gepland om naar het Udzungwa National Park te gaan om daar te hiken en watervallen te bekijken. Daarvoor moesten we ongeveer 6 uur in de bus heenrijden. Dat was zeker geen straf, juist mooi om tussen de locals te zitten, de omgeving te observeren en af en toe door gebrek aan ruimte een kindje op schoot gedrukt te krijgen. Vol betekent hier namelijk niet vol, dat bestaat hier gewoon niet, er passen altijd nog wel mensen bij..
Op een gegeven moment hoorde Judith en ik een haan kraaien en keken elkaar aan, omdat die wel heel dichtbij klonk.. Bleek er ineens zo’n dier achter ons in de bus te zitten op schoot bij iemand!
Onderweg hadden we het geluk om door het Mikumi national park te rijden en daar al heel veel dieren van dichtbij te spotten. Dus het eerste weekend heb ik al olifanten, zebra’s, giraffen, aapjes enz. gezien. Heel nice!
Maargoed, eenmaal aangekomen hadden we gepland om met onze gids 3 watervallen te gaan bekijken, waaronder de Prince Bernhard Waterfalls! Hij is hier meerdere malen geweest en heeft dit geopend. :) Toch weer hollands glorie in het verre Afrika! De derde waterval was de grootste en daarvoor moesten we uren lang berg op hiken. Best vermoeiend, maar het resultaat mocht er wezen. Toen we eenmaal bovenop de berg, OP de waterval gingen lunchen had ik het absolute Lion King gevoel! We hadden zo’n ongelofelijk uitzicht over de vlaktes voor ons, wat eigenlijk pas voor te stellen is door het te zien. Foto’s probeer ik er zo op te zetten.
In ons fijne hotel woonden we bij toeval een Afrikaanse dansgroep bij, wat ook geniaal was om te zien. Die mannen bewegen zich toch wel uitzonderlijk vrouwelijk.. Gisteravond en vanavond krijgen we trouwens les (in ons huis) Afrikaans dansen van onze dorpsvrienden. Absoluut een horizonverbredende activiteit, haha!
Na mijn eerste stagedag op de maternity hebben we al heel wat heftige casussen meegemaakt. Er werd die middag een ernstig aangedaan baby’tje geboren. De moeder van dat kindje brak haar vliezen op de verloskamer toen Sister Aldelphina er al snel achterkwam dat het kindje niet ging passen. Ze werd gelijk naar Chirurgie gebracht waar haar kindje geboren werd. Het kindje bleek een totaal misvormd (het is raar om zo te zeggen maar het is wel zo) gezichtje te hebben. Ik kon niet uit elkaar houden wat de neus, ogen en mond was, alles liep in elkaar over. De oren zaten erg laag en ze had een waterhoofd. Daarbij komt dat hij teentjes in elkaar overliepen aan 1 voet. Ik heb nog nooit zoiets gezien, zelfs niet op foto’s. Echt heel vreemd om te zien, ook omdat ze hiermee nog leefde. Dan ga je echt denken wat voor kansen zo’n klein mensje hier in Afrika heeft.
Daarbij was er die dag een moeder die al een week geleden een keizersnede had gehad, waarvan de wond geïnfecteerd was. Dit betekende dat de hechtingen eruit moesten om de wond schoon te maken met behoorlijk wat gewroet in haar buik. Dat resulteerde dan weer in een open buikwond, waarmee deze vrouw gewoon naar de andere kant van de afdeling moest lopen! Ik vind het nog steeds ongelofelijk, halverwege zakte ze in elkaar maar ze werd gewoon weer omhoog gehesen om door te lopen..
De dagen na deze eerste dag hebben Judith en ik meegelopen op de Childward. Daar gaat het er allemaal wat rustiger aan toe, naar mijn mening veelste rustig. De nurses draaien hun dienst dan wel alleen, maar naar mijn idee delen ze alleen maar medicijnen uit. Ze zeggen geen tijd te hebben voor vitale functie controles (bloeddruk, temperatuur pols enz) maar ze zitten naar ons idee toch wel erg veel stil. Dan is het moeilijk om naast wat injecties en infusen andere bezigheden te verzinnen als die er gewoon niet zijn.
Maargoed, we hebben geregeld om morgen mee te gaan met de mobile clinic. Dit is een jeep die naar dorpjes in de omgeving gaat om daar vaccinaties uit te delen. Daar heb ik wel veel zin in! Al die lieve zwaaiende kindjes opzoeken.
In het ziekenhuis werden we al achtervolgd door een stel kinderen die ons dan een hand willen geven. Daarbij zeiden ze ‘Shikamoo’ wat ‘ik heb respect voor u’ betekent. Ik vind ze zo schattig!
Voor de mensen die mijn adres wilden weten, here it is:
Véronique Eilander
Turiani Hospital
Private Bag
PO Box 20 Turiani, Morogoro
Tanzania
Kaartjes zijn uiteraard altijd welkom en worden meteen aan de wand gemonteerd :)
Mijn telefoonnummer is nog altijd dezelfde, zodra dit verandert laat ik het weten.
Veel liefs!
-
15 September 2009 - 12:15
Carlijn:
Wat heftig al die indrukwekkende toestanden in het ziekenhuis!
Wel nice dat je al flink cultuur aan het snuiven bent met het safari-tripje! :D
En bedankt voor je adres, die wand komt wel vol te hangen.
Liefs Carlijn -
15 September 2009 - 13:06
Michelle:
He Veronique,
Gaaf zeg!
Ik ben vandaag vrij en lees net je verhaal.
Toch wel even anders dan in Nederland, ga heerlijk genieten en ook werken natuurlijk. Spannend hoor op de verlosafdeling!
(Het regent hier pijpenstelen... Dusse.. Enjoy)
Groetjes van Michelle en Sebastiaan en een dikke knuffel van Benjamin -
15 September 2009 - 13:27
Jolande:
Hallo Veronique.
Wat ben je toch ondernemend zeg en wat maak je daar allemaal mee! Onvoorstelbaar toch!
Je safaritrip is ook wat. 6 uur in de bus heen en dan ook nog weer terug.Ik geniet van je verhalen.
Groetjes uit Wezep van Jolande -
15 September 2009 - 14:19
Bryan:
Haaaa vero! :D
Wat nice zeg! Ben erg benieuwd naar de foto's, die watervallen klinken toch wel erg prachtig! :)
Toch wel shocking hoe het daar in het ziekenhuis aan toe gaat!
Heel veel succes deze week,
liefs Bryan -
15 September 2009 - 15:03
Malies:
Wooow. cool, een safari!
Wat een soortige mensen daar, *met open buikwond lopen*..
Ik hoop dat je het leuk hebt, en ik mis je!
liefs. -
15 September 2009 - 18:16
Madre:
he vero,
Prachtige verhalen om te
lezen, ik geniet ervan.
De dingen die je in het
ziekenhuis meemaakt zijn erg indrukwekkend. Geniet van alles en zorg goed voor jezelf !
Groetjes en veel liefs
Madre -
15 September 2009 - 20:21
Jolien:
Verooo! Het lijkt wel alsof je in een film zit, jemig wat jij allemaal meemaakt:-) Ik ben flink jaloes!(behalve dan bij de meeste ziekenhuisverhalen, hahaha bloed enz is toch niet echt mijn ding:D) Meis, veel plezier.... hoop dat je snel je foto's erop zet.. ben erg benieuwd!
Dikke kusss!!! -
16 September 2009 - 01:31
Armanda:
zo, adres genoteerd :p zal binnen een paar weekjes es een keer een kaartje naar jullie sturen! geniet er van lady's! Shikamoo jullie :D -
16 September 2009 - 10:29
Christine:
Ha die Veronique!
Ik net terug van vakantie en zag op het werk je mail met verwijzing naar deze site. Meteen even checken dus..
aan je berichten te lezen heb je een geweldige en indrukwekkende tijd daar! De manier waarop je schrijft is bruisend van energie, echt leuk hoor!! Dat je zo schrikt van een hagedisje had ik niet verwacht... hoop echt voor je dat die spinnen niet komen..
Geniet er lekker van en ik sluit me aan bij Annemiek, hoewel jammer voor de psychiatrie maar denk toch dat er een top verlosk zit aan te komen!!! -
16 September 2009 - 10:48
Oma Eilander:
Wat geweldig dat je zoveel indrukken in zon korte tijd mee maakt, ik krijg de indruk dat je het wel naar de zin hebt. ik kijk uit naar de mail. heel veel liefs van opa en oma -
16 September 2009 - 20:59
Yvonne:
hey veronique
heb je gisteren een hele mail gestuurd maar zie dat het niet is aangekomen. Jammer, hij was zo leuk haha.
Maar goed volgens mij geniet je daar met volle teugen. Heel indrukwekkend allemaal. Kun je het allemaal een beetje verwerken? Het is allemaal zo anders, echt heftig lijkt me. Nou meis hou je haaks en ik zie uit naar je volgende mail...
liefs yvonne -
16 September 2009 - 22:54
Yolande:
Vero Vero! Wát een verhalen allemaal, echt bizar hoeveel jij meemaakt! Geweldig meid! Geniet!!:D Denk veel aan je, k mis je al best!!
Knuffel van Yoopje -
17 September 2009 - 08:22
Steph:
Heeeee Niekie :P (even wat nostalgie)! Weer zo'n super verhaal :D echt indrukwekkend, zou wel willen dat ik daar ook was! Ik ben benieuwd naar de volgende foto's :D Geniet ervan!
Veel liefs Steph -
17 September 2009 - 08:24
Steph:
Oh ja.. kan je mij ook wat van die Afrikaanse dansles geven? (A) haha! -
20 September 2009 - 15:10
Padre:
Hey Vero, Leuk dat jullie foto's hebben geplaatst. Net of je een oude DonaldDuck leest met huisjes die je niet voor mogelijk houdt. Daar ook crisis? ;-) Denk t niet allemaal blije kinderen. Vreemd: als je niks hebt schijn je blijer te kunnen leven. Foto's bij Judith hebben we ook van genoten. Groetjes en veel plezier daar en geniet! Dag Floepie -
20 September 2009 - 15:34
Steph:
Jaaa de eerste foto's!! :D echt heeel mooi daar! Heb ook al wat foto's van Judith gekeken, en ik zag een filmpje met Afrikaanse dans hahaha! En heb je t al onder de knie?
Die wc.. hmm ja.. wat zal ik er van zeggen :P
Werkze weer deze week!
Liefs!! -
20 September 2009 - 17:21
John En Ingrid:
Hallo Veronique,
Kreeg net van je vader deze e-mail site door .
Heftig hoor wat je meemaakt.
Wij wensen je nog veel succes en plezier in het verre Tanzania.
Groetjes van John en Ingrid uit Aalten
-
21 September 2009 - 18:24
Eli:
Te mooi! Zie ik opeens Vero tussen de locals! Staat je goed meid, dat pakje;) Thanks for the update:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
