Turiani hospital
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Veronique
07 September 2009 | Tanzania, Turiani
We reden de verharde weg af en hadden steeds meer het idee dat we de rimboe in reden. Alleen nog maar eindeloze zandwegen en af en toe een dorpje. Iedereen leeft op straat, veel mensen zwaaien als ze ons zien en proberen van alles te verkopen als de bus maar enigszins vaart mindert.
De reis in de bus was heel mooi, aan de ene kant waren veel bergen en aan de andere kant eindeloze vlaktes met aan alle kanten palmbomen. Ik had nog niet echt het idee dat ik hiertussen echt een half jaar ga wonen toen ik in de bus zat. Het was meer als een tv programma over dorpjes in Afrika waar je vanaf een afstandje naar kijkt! Echt zoveel overweldigende indrukken van hen manier van leven wat ik niet eens kan omschrijven. Misschien wordt hiermee een cultuurshock bedoeld, haha!
Maargoed, na uren rijden kwamen we eindelijk in Turiani aan en stapten we uit de bus.
Je moet je voorstellen dat het dorp bestaat uit 1 zandweg met daaromheen overal hutjes en huisjes kraampjes en dus het Turiani Hospital. We hadden toen de bus wegreed geen idee waar ons huis zou zijn, maar het was gelijk overduidelijk dat iedereen ons in de gaten hield.
Omdat iedereen in dit kleine dorpje dus op straat leeft vallen wij blanken die hier uitstappen wel op! Er kwamen meteen allemaal kinderen op ons af en riepen Wazungu! (blanken!) en zwaaiden uitbundig. Heel lief! Binnen een minuut stonden er mensen om ons heen en vroegen of we voor dr. Assee kwamen. (We verblijven in zijn huis) Iedereen was dus al op de hoogte dat we kwamen en een man begeleidde ons meteen naar het huis aan de overkant van de straat. Daar kwamen we in de gang Mama Mariam al tegen wie ons ook uitbundig begroette en ons onze kamer wees. Zij werkt hier in huis en kookt voor ons als we uit het ziekenhuis komen.
We hebben voor Afrikaanse begrippen een prima kamer waar ik nu al redelijk gesetteld ben. Er staat zelfs een bananenboom in onze achtertuin!
In dit huis wonen we met 2 Nederlandse co assistenten uit Amsterdam, die meteen op de hoogte werden gesteld toen we aangekomen waren. Erg fijn dat zij hier al een beetje bekend zijn en ook Nederlands praten, heel gezellig.
Ik heb al kennis gemaakt met het beruchte statoillet en een rennende hagedis in mijn kamer! Douchen gaat hier met gekookt en koud water in een teiltje wat je over je heen giet, erg primitief maar eigenlijk prima! Ik kan in dit huis wel een half jaar wonen :)
(Onder voorbehoud dat ik geen kennis hoef te maken met spinnen of slangen, haha, die hagedissen jagen me al genoeg stuipen op het lijf met die snelheid!)
Vanmiddag krijgen we een rondleiding in het ziekenhuis en morgen begint onze eerste werkdag. Ik ben heel erg benieuwd!
Ik houd jullie op de hoogte..
Heel veel liefs!
De reis in de bus was heel mooi, aan de ene kant waren veel bergen en aan de andere kant eindeloze vlaktes met aan alle kanten palmbomen. Ik had nog niet echt het idee dat ik hiertussen echt een half jaar ga wonen toen ik in de bus zat. Het was meer als een tv programma over dorpjes in Afrika waar je vanaf een afstandje naar kijkt! Echt zoveel overweldigende indrukken van hen manier van leven wat ik niet eens kan omschrijven. Misschien wordt hiermee een cultuurshock bedoeld, haha!
Maargoed, na uren rijden kwamen we eindelijk in Turiani aan en stapten we uit de bus.
Je moet je voorstellen dat het dorp bestaat uit 1 zandweg met daaromheen overal hutjes en huisjes kraampjes en dus het Turiani Hospital. We hadden toen de bus wegreed geen idee waar ons huis zou zijn, maar het was gelijk overduidelijk dat iedereen ons in de gaten hield.
Omdat iedereen in dit kleine dorpje dus op straat leeft vallen wij blanken die hier uitstappen wel op! Er kwamen meteen allemaal kinderen op ons af en riepen Wazungu! (blanken!) en zwaaiden uitbundig. Heel lief! Binnen een minuut stonden er mensen om ons heen en vroegen of we voor dr. Assee kwamen. (We verblijven in zijn huis) Iedereen was dus al op de hoogte dat we kwamen en een man begeleidde ons meteen naar het huis aan de overkant van de straat. Daar kwamen we in de gang Mama Mariam al tegen wie ons ook uitbundig begroette en ons onze kamer wees. Zij werkt hier in huis en kookt voor ons als we uit het ziekenhuis komen.
We hebben voor Afrikaanse begrippen een prima kamer waar ik nu al redelijk gesetteld ben. Er staat zelfs een bananenboom in onze achtertuin!
In dit huis wonen we met 2 Nederlandse co assistenten uit Amsterdam, die meteen op de hoogte werden gesteld toen we aangekomen waren. Erg fijn dat zij hier al een beetje bekend zijn en ook Nederlands praten, heel gezellig.
Ik heb al kennis gemaakt met het beruchte statoillet en een rennende hagedis in mijn kamer! Douchen gaat hier met gekookt en koud water in een teiltje wat je over je heen giet, erg primitief maar eigenlijk prima! Ik kan in dit huis wel een half jaar wonen :)
(Onder voorbehoud dat ik geen kennis hoef te maken met spinnen of slangen, haha, die hagedissen jagen me al genoeg stuipen op het lijf met die snelheid!)
Vanmiddag krijgen we een rondleiding in het ziekenhuis en morgen begint onze eerste werkdag. Ik ben heel erg benieuwd!
Ik houd jullie op de hoogte..
Heel veel liefs!
-
07 September 2009 - 14:09
Gar:
Hahha Vero! Die dieeren achtervolgen je ook overal:D Heel fijn dat je zo welkom was daar en dat iedereen zo vrolijk groet. Lijkt me wel gek om overal als 'blanke' gezien te worden, niet gewoon als mens. En dat aansmeren van spullen ook lekker kenmerkend...richbitches denken ze natuurlijk;)
Veel succes op je eerste werkdag! Haha en geniet van je emmertje water als douche in de ochtend elke dag;)
liefs -
07 September 2009 - 14:22
Steve:
Bon giorno Vero!
Nice om je verhalen te lezen :D gelukkig valt het daar allemaal mee, en is je kamertje naar je zin haha! (afgezien van de beestjes :P)
Dat douchen uit een teiltje lijkt mij dan wat minder :P
Wel mooi om te lezen hoe het er uit zien, ik kijk al uit naar de foto's! :D
Veel plezier, en ik hoor wel hoe je eerste werkdag was :)
Liefs! -
07 September 2009 - 15:46
Bryan:
Hahaha wat een leuk verhaal! :D Dat tijltje met kokend en koud water lijkt me ook wat minder ;) Maar oh well.... je moet het er maar mee doen! :D Went vast vanzelf wel!
Ben erg benieuwd naar hoe je eerste werkdag verloopt!
Heel veel succes!
Liefs! -
07 September 2009 - 18:08
Yoop & Hanni:
Ha Vero!
Nice om even wat van je te horen! We zaten in spanning te wachten op de eerste berichten..Geniaal verhaal! Succes morgen op je eerste werkdag! We denken aan je..
Liefs,
Yoop & Hanni -
07 September 2009 - 18:27
Jolien:
VEROOO! eindelijk laat je wat van je horen... haha ik moest de laatste dagen toch wel veel aan je denken zeg! Zat vannochtend nog naar een programma te kijken over nederlanders in Afrika, hilarisch trouwens! hahaha maar weet zeker dat jij je helemaal gaat redden! Goed te horen dat je (uiteindeljk) veilig bent aangekomen! Zal wel even inkomen zijn, alles is natuurlijk nieuw.. maar gelukkig ben je niet de enige Nederlander! Heel veel plezier en succes, ben benieuwd hoe je eerste werkdag verloopt. Plaats maar snel weer een berichtje!
Liefs! -
07 September 2009 - 19:14
Frida En Jan:
Wat leuk om je reisverslag te lezen, we wensen je veel succes op je eerste stagedag.
groetjes van de buren -
07 September 2009 - 21:54
Sjoukje:
oh wat leuk, ik heb jouw blog ook gevonden, dus nu kan ik nog meer details tot me nemen van jullie reis!
Heel veel succes en geniet! -
08 September 2009 - 09:24
Armanda:
hahaha,
en met al die beestjes om je heen moet je vooral geen judith of veronique heten. weet precies hoe jullie elkaar in de armen springen, ala in duitsland he dames :p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
