PUMBA!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Veronique
07 Oktober 2009 | Tanzania, Turiani
O mensen ik voel me hier soms zooo hopeloos Pumba (dom)! Ik zal het gevoel even zo duidelijk mogelijk proberen te omschrijven..
Kiswahili, ja, mijn vocabulaire wordt dan wel beetje bij beetje meer, maar dat betekent niet dat ik gelijk hele übersnelle, niet gearticuleerde zinnen zonder pardon begrijp!
Vanmiddag riepen de nurses op mijn afdeling voor de 83ste keer deze eerste maand: Nimechoka.. (ik ben moe..) met een uitstraling waaruit je kan concluderen dat ze de komende paar uur niets actiefs gepland hebben. Ja, ik weet ook dat het snoeiheet is en het tempo daardoor wat lager ligt, maar om zelfs (zittend) niet hun best te doen om een paar woorden engels toe te voegen om mij wat duidelijk te maken? Dan ben ik het spoor dan bijster hoor, haha!
Daarbij komt dat ik hier gelijk alles op de Maternity mag doen terwijl ik dus nog geen verloskunde gestudeerd heb. Verpleegkundigen zijn hier gelijk verloskundigen en hebben op dit gebied maar 1 jaar onderwijs gehad! Bij hun kennis heb ik dan ook vaak mijn vraagtekens als ze weer eens bovenop die buik liggen, duwen en het kind er zonder enige techniek uittrekken..(?) O, wat ben ik blij dat ik mijn Praktische Verloskunde boek meegenomen heb..
Toen ik laatst met Marijke, een 15 jarig bevallend meisje aan het supporten was, vroegen de nurses ons heel droog: ‘What are you doing? Antwoord: Uhh..supporting this girl?!
Zij lag daar hulpeloos alleen, familie is namelijk niet welkom tijdens de bevalling. Bevallen is hier iets wat je alleen moet doen, zonder te piepen en zeker niet een nurse te vroeg roepen.
Het lijkt alsof mijn weinige kennis van verloskunde hier totaal niet aankomt, als ik voor de zoveelste keer vraag of ze de 5 centimeters ontsluiting die ik net gemeten heb, nog even willen controleren.. Na een dan opkomend vermoeid gezicht en opmerking dat het vast goed is, checken ze het dan nog eens en bevestigen gelukkig dat het klopte.
Als ze ons dan weer vragen; wat moeten we aan met deze polyhydramnion, dan verschijnt dat alom bekende gevoel alweer aan de oppervlakte..
Ik merk dat ik na een maand nog steeds verrast kan worden als ik tussen alle moeders en baby’s (ook op de grond liggend) doorloop. Vandaag schrok ik zo erg omdat er OP de afdeling gewoon een kat heel ontspannen tussen de patiënten doorliep, waar vervolgens ook nog eens niemand van opkeek.. (Hmm, hoor ik dit ook normaal te vinden?)
Wat trouwens erg grappig is, nu ik hier een maand rondloop, is dat iedereen me begint te herkennen. Als ik naar huis of over het ziekenhuisterrein loop, hoor ik geregeld: Vero! Waarna uiteraard op het Afrikaanse tempo weer even een praatje gemaakt moet worden..
Habari za leo? : Hoe gaat het vandaag?
Habari za nyumbani? : Hoe gaat het thuis?
Habari za kazi? : Hoe gaat het op het werk?
Na deze standaard begroetingen kan ik mijn weg weer vervolgen tot de volgende bekende langkomt..
Maargoed, we hebben weer een super weekend gehad! We zijn naar een tropisch strand: Kipepeo Beach bij Dar es Salaam gegaan. Daarvoor moesten we een busreis van 2x 7 uur overhebben, maar dat was het absoluut waard. Ik heb nog nooit zo’n mooi idyllisch strand gezien; Palmbomen, een wit strand, helderblauw warm water en een blauwe lucht. Er waren superweinig mensen op het strand, al helemaal weinig toeristen. We sliepen in bananenbladhutjes op het strand met dus het geluid van de zee op de achtergrond, wat is nou ontspannener dan dat! ’s Ochtends vroeg stonden we vroeg op om de zonsopgang te aanschouwen, toen we in de verte toch wel wat vreemde gedrochten over het strand aan zagen lopen.. Bij nadere inspectie kwam er ineens een stel van 4 verdwaalde koeien over het tropisch strand gelopen! Dat was echt een combinatie die niet klopt, haha! Dat hebben we uiteraard gelijk vastgelegd..(foto’s volgen)
Inmiddels heb ik hier ook een telefoonnummer aangeschaft, namelijk:
0255 789 786 876
Ik heb 2 telefoons meegenomen, dus blijf ook op mijn oude nummer bereikbaar :) (voor zover dat kan in Afrika..)
Ik kan jullie trouwens niet vaak genoeg bedanken voor jullie lieve berichtjes en kaartjes!
Ik ga weer baby’s vangen! :)
-
07 Oktober 2009 - 17:30
Veronique:
Wat een heel andere wereld waar je nu bent, ik kan mij toch niet voorstellen te moeten bevallen van een kind in z`n koele waarmteloze omgeving, fijn dat jullie er zijn voor dat 15 jarig meisje. Had jij je wel kunnen voorstellen dat je in een bananenbladhutje zou slapen?
veronique geniet van de tijd die je daar hebt, en nog wel bedankt voor je mooie kaart ik heb hen in een schilderijraampje gezet, zo kan ik elkedag aan je denken.
vriendelijke groeten van
Opa en Oma Eilander heel veel Liefs van ons -
07 Oktober 2009 - 20:41
Madre:
he vero,
wat een leuk en levendig verhaal heb je weer geschreven. Je maakt erg veel mee ! Wel apart dat je de bevallingen al helemaal alleen moet begeleiden. Volgens mij moet de opleiding verloskunde voor jou een makkie worden, met zoveel ervaring.
Groetjes en veel liefs madre -
08 Oktober 2009 - 08:14
Armanda:
hi meis!
op deze manier kun je je verloskunde skills alvast wel goed oefenen! misschien wat documenten etc doorlezen op het internet en voila, je doet alles al, wat je de komende 4 jaar verloskunde gaat leren.. :p
succes hun! groetjes aan juud -
08 Oktober 2009 - 15:35
Malies:
hee baby-vanger ;p
moooi al die verhalen, kan daar zeker van genieten!
Je doet het netjes hoor, batsey.
liefs, je kleine zusjee. -
20 Oktober 2009 - 18:05
Karlien :
Ik krijg weer een glimlach op mijn gezicht van al die foto's van dingen waar ik nog gewoon bij was!
Geniet!!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
