Jeep fobie?!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Veronique
23 Oktober 2009 | Tanzania, Turiani
Dinsdag hebben Judith en ik weer onze kans gegrepen en zijn meegegaan in de Jeep met de Mobile Clinic. Op de planning stond een dorpje erg ver weg, aangezien het een nacht daarvoor erg hard had geregend vroegen we ons af de zandwegen wel begaanbaar waren. Buiten zag alles er weer redelijk droog uit, dus de mobile clinic ging gelukkig wel. Na ongeveer een half uur onderweg te zijn, keken Judith en ik elkaar af en toe wat schichtig aan, aangezien de wegen hier achteraf toch minder droog bleken te zijn als de hoofdwegen..
De wegen werden steeds smaller en we kwamen over ingestorte bruggen die weer in werking waren gesteld, nadat er een stapel hout op gegooid was. Hmm.. mogen we de jeep misschien uit en lopend over de brug gaan? Dat ging allemaal prima, totdat er hoogteverschillen bij kwamen..Er kwam een heuvel aan en de chauffeur begon heel hard te gassen en scheurde de eerste paar meter naar boven, tot het moment dat we stilstonden op de heuvel, de banden heel hard tolden, achter ons heel veel modder opspatte en Judith en ik elkaar uit angstig (nog wel lachend hoor) vastgrepen! De afgrond was niet superdiep, maar genoeg om bang van te worden. Alsof dit niet genoeg was, ging de jeep ook nog eens wat glijden, wat er bij ons voor zorgde dat de grens bereikt was en we koste wat het kost de auto uit wilden! Hij zette de auto op de handrem en een minuut later keken we vanaf de zijlijn mee hoe hij probeerde de jeep over de heuvel te krijgen. Na een aantal pogingen en slipbewegingen lukte hem dat, maar wij stonden er op om nog even te lopen met oog op de voorliggende weg. Daar liep de Jeep vervolgens helemaal vast en stond het zweet op het voorhoofd van de chauffeur.. (eigenlijk niet heel uitzonderlijk hier, maar bij wijze van spreken natuurlijk ook!)
Het dorpje waar we in beland waren liep volledig uit na het horen van een vastgelopen auto. We hadden al besloten sowieso niet verder te gaan, waarna de meegekomen nurse met het idee kwam dat de baby’s die gevaccineerd moesten dan maar door hun moeders gebracht moesten worden naar dit dorp. Dat werd dus weer Afrikaans wachten en toekijken hoe de dorpsbewoners struiken begonnen te kappen om op de weg te leggen, zodat we in ieder geval wel terug konden rijden.
Intussen was aan een voorbijgaande fietser doorgegeven dat hij moest doorgeven in de dorpjes verderop, dat er een wandeltocht voor de moeders op het programma stond voor het krijgen van de vaccinaties. Zo efficiënt gaat dat dus hier.
Uiteindelijk zaten we dus in een half ingestorte lemen hutje van één van de dorpsbewoners vaccinaties uit te delen.. :)
Gistermiddag ging ik na mijn week op de maternity, even met Marijke mee naar haar afdeling, de minor surgical ward om daar even te kijken hoe het er daar aan toe gaat. De eerste patiënt die binnen kwam, was een coconut case. Kort en bondig gezegd dat dit jongetje uit een palmboom gevallen is toen hij kokosnoten wilde plukken. Iets wat hier blijkbaar niet ongewoon is.. Daarna kwam er een Masai man strompelend binnen, op zijn file stond dat hij was gebeten. Ik vroeg natuurlijk door wat voor dier hij tegrazen genomen was, waarop de arts zei dat hij het door een person gedaan was.. (uhh..zijn hier alleen maar van die niet alledaagse casussen?!)
Daarbij zat ik vanochtend files bij te werken op de maternity ward, toen ik in mijn ooghoek een fiets voor de deuropening zag verschijnen. Hmm..wat doet een fiets hier op het ziekenhuisterrein?
Vervolgens zag ik een constructie op die fiets van een oude strandstoel die vastgebonden was met hout en touwen, waarop een bevallende vrouw van kilometers verderop naar de verlosafdeling vervoerd werd! Het moet niet gekker worden.. ;-)
-
23 Oktober 2009 - 08:22
Knar:
Vero dat is echt niet normaal! Vastzitten met een jeep boven een ravijn...ik durf niet meer te komen!! :P
Super mooie foto's ook, die koeien op het strand is alles behalve alledaags. Op het Heerderstrand zou het keihard verboden zijn;)
Die baby op de foto is echt heeel lief! Begint jouw biologische klok al te tikken? hehe...
xx -
23 Oktober 2009 - 09:24
Padre:
't Wordt tijd voor your drivers-license! Please be careful! :-D. -
23 Oktober 2009 - 09:54
Madre:
Lieve Vero,
Je maakt wel weer van alles mee. Ik zou ook doodsangsten hebben uitgestaan als ik in de jeep had gezeten. Pas wel goed op jezelf !! Groetjes en veel liefs
-
23 Oktober 2009 - 13:54
Steve:
Hmmmm typische cultuur toch he ;) blijft denk ik wel wennen..
En ik zou ook niet graag in die jeep zitten!
Heb vandaag btw ook weer geprikt.. alleen helaas wel op neparmen :(
Liefs -
23 Oktober 2009 - 14:01
Steve:
Oh btw! Jij bent gewoon bruiner dan die pasgeboren baby! (wel een schatje overigens ;)) -
24 Oktober 2009 - 09:26
Antoinet:
Hey Veronique, wat leuk om je verhalen te lezen. Sorry dat ik er niet eerder aan toe ben gekomen maar internet is hier niet echt geweldig.. Zoals ik kan lezen hebben jullie het goed naar je zin, super om te horen. Leuk om te lezen dat jullie tegen dezelfde dingen aanlopen als wij.. Ja dat cultuurverschil blijft lastig.. Hopelijk tot snel.. Groetjes ook aan Judith..
Liefs Antoinet en de andere drie vanuit het mooie Kabanga, waar we ons goed vermaken..! -
26 Oktober 2009 - 11:15
Christine:
Ha die Veronique! Moest even bijlezen na onze korte zonvakantie! Je blijft maar spannende en indrukwekkende gebeurtenissen meemaken lees ik. Die tocht met die jeep lijkt mij dan wel weer supergaaf! Ik weet dat hier een parcourtje 4x4 rijden toch heel wat centjes kost! Krijg jij er allemaal gratis bij! Nou ik zie al weer uit naar je volgende verslag! -
27 Oktober 2009 - 18:37
John En Ingrid :
Veronique,
Ik denk dat je in Nederland nergens meer van op zult kijken na alles wat je daar hebt meemaakt.
Wij wensen je nog een fijne leerzame tijd toe en houden ons op de hoogte via deze site.
groetjes uit het verre Aalten -
28 Oktober 2009 - 12:34
Moeder V Judith:
Hoi Vero
Geweldig spannend met die auto de rimboe in. Je verhalen volgen wij op de voet. Het geeft echt een compleet beeld hoe het daar toe gaat in een Afrikaans land. Je kunt mooie verhalen schrijven, wat dat betreft ben je je beroep als schrijfster mis gelopen. Over een week of 6 zie je ons wel verschijnen in Turinani. Wij hebben er heel veel zin in.Succes met je bevallingen en de vele leerzame momenten. Doe je de groeten aan Judith
Groetjes en liefs van Trijnie en Kees. -
30 Oktober 2009 - 22:43
Marlies:
Hallo Veronique,
In het maandblad van de VEG las ik van je avontuur en als verloskundige kan ik het natuurlijk niet laten om even te lezen over jouw ervaringen in verloskundig Tanzania! Heel veel succes en dat je maar veel mooie, gezonde baby's op de wereld mag helpen daar! -
31 Oktober 2009 - 18:05
Yoop:
Lieve Véro!
Gelukkig! Weer een bericht! Had al zo lang niks meer van je gehoord! Ik mis je snuit! Knuffel!! -
07 November 2009 - 09:04
Mannes, Jolanda,inge:
hoi Veronique,
we lezen je verhalen met veel plezier, wat maak jij veel mee!
Hartelijke groeten uit Hengelo -
14 November 2009 - 22:21
Annemiek:
Ha veronique!
Hoe gaat het daar? Ik wacht steeds op een nieuw bericht van jou, maar het is hier al een tijdje stil.. Ik hoop dat dat betekent dat je het veel te druk hebt met leuke dingen doen, het land verkennen en veel gezonde baby's deze wereld op helpen!!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal vol avonturen, ze zijn en welkome afwisseling op de koude, regenachtige dagen hier!
Groetjes!
-
14 November 2009 - 22:22
Padre:
Hey Floepie,
Ben je weer te druk? Miss you. Love to read some adventures. Have fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
